یک هفته از زندگی ولادیمیر پوتین
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۷۴۲۵
فرارو- دیوید ایگناتیوس، ستون‌نویس واشنگتن پست؛ به قول معروف همه سیاست محلی است و این حتی در مورد ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه نیز صدق می‌کند. این حقیقت را می‌توان با نگاهی دقیق به تقویم کاری پوتین درک کرد. او رویکردی شگفت‌انگیز از رهبری را ارائه می‌دهد که عملاً بر همه جنبه‌های زندگی روسیه نظارت می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، پوتین اغلب در رسانه‌های غربی به عنوان یک شخصیت شرور کارتونی معرفی می‌شود. اما او هم چنین یک سیاستمدار ماهر است که از رسانه‌های دولتی، بوروکراسی سخت و سرکوب برای تسلط کامل بر سیاست روسیه استفاده کرده و در نتیجه، به نظر می‌رسد اپوزیسیون قابل توجهی را در مقابل خود ندارد. برای بسیاری در غرب، او شخصیتی تمسخرآمیز دارد و حتی نفرت‌انگیز قلمداد می‌شود.
با این وجود، در روسیه او حتی در بحبوحه شکست اوکراین بستری از حمایت مردمی را حفظ کرده است. تقویم کاری پوتین نشان می‌دهد که او روزهایش را با مجموعه‌ای از نشست‌ها، کنفرانس‌های ویدئویی و مراسم به طور شگفت‌آوری پیش پا افتاده پر می‌کند. این موضوع نشان می‌دهد او چگونه تلاش می‌کند تا اعتماد داخلی را حتی در حالی که جنگی نافرجام در اوکراین به راه انداخته، تقویت کند.
او را می‌توان به یک دوره‌گرد تشبیه کرد. یک روز با دستیاران درباره دامپروری صحبت می‌کند و روز دیگر از هوش مصنوعی می‌گوید. او می‌داند که بر یک ملت وسیع حکومت می‌کند و اگرچه اغلب به‌عنوان یک ملی‌گرای روس شناخته می‌شود، اما با جدیت گروه‌های قومی دیگر روسیه را پرورش می‌دهد. اگرچه اتحاد جماهیر شوروی از بین رفته، اما او به طور منظم با رهبران جمهوری‌های سابق در تماس است. نوستالژی او برای دوران شوروی قابل لمس است.
هنگام رویارویی با دشمنی مانند پوتین، تصور جهان از نگاه او می‌تواند مفید باشد. این کاری بهتر است تا آن که تلاش نماییم با تحمیل قدرت خود الگوی او را برای حفظ قدرت بررسی کنیم. پوتین نگران چیست؟ او سعی می‌کند چه پیام‌های عمومی‌ای را ارسال کند؟ پوتین به صورت مخفیانه عمل می‌کند، اما ردپایی عمومی را نیز برجای می‌گذارد.
دستور کار رسمی او در اینترنت منتشر می‌شود و به توضیح جنبه عملی سیاست در زندگی او کمک می‌کند.
تزار قرن بیست و یکم بودن چگونه است؟ در اینجا مجموعه‌ای از رویدادهای عمومی او در طول پنج روز در ماه گذشته را ذکر خواهم کرد که از وب سایت رسمی او Kremlin. ru گرفته شده است.
هیچ نکته مکاشفه‌آمیزی در این یک «هفته از زندگی» وجود ندارد. با این وجود، با بررسی آن رویداد‌ها می‌توانید ببینید که حکمرانی به سبک روسی چگونه کار می‌کند و شما احساس می‌کنید که پوتین تا چه اندازه سخت کار می‌کند تا ظاهر عادی را در حالی که جنگ در اوکراین ادامه دارد حفظ کند.
پوتین تقریبا به جزئیات کوچک دولت توجه زیادی دارد. او هفته را با یک ویدئو کنفرانس در مورد وضعیت صنعت دام و طیور روسیه آغاز می‌کند. دلیل اسمی این نشست مجازی افتتاح یک مرکز جدید پرورش بوقلمون در منطقه تیومن در سیبری است. پوتین در این تماس ویدیویی به آپاراتچی (اصطلاحی که در دوره شوروی برای اعضای حزب کمونیست به کار برده می‌شد)های کشاورزی خود توصیه می‌کند: «ما بار‌ها در مورد اهمیت ایجاد گزینش و ذخیره ژنتیکی خود در دامپروری و مرغداری صحبت کرده‌ایم».
همان طور که رهبر روسیه در مورد پرورش خوک، تولید تخم‌مرغ و ده‌ها جزئیات دیگر از آن چه او «مجموعه کشت و صنعت» می‌نامد صحبت می‌کند مشخص است که با گذشت بیش از سی سال از پایان کمونیسم روسیه هنوز از بسیاری جهات درگیر و دچار مشکل است. اقتصاد دستوری پوتین می‌خواهد نشان دهد که شخص او حتی در پرورش بوقلمون نیز «رئیس» است.
دیگر رویداد بزرگ روز دوشنبه پوتین برگزاری «جلسه کاری» با دانیل یگروف رئیس خدمات مالیاتی فدرال است. طبق معمول پوتین از زیردستان خود در مورد جزئیات سؤال می‌کند و آن در دیدار پرسش درباره نرخ جمع آوری مالیات در ۱۰ ماه گذشته (که طی آن «عملیات نظامی ویژه» در اوکراین در حال انجام بود) آغاز می‌شود. مرد مالیاتی روسیه با خوشحالی گزارش می‌دهد که دریافتی‌ها نسبت به سال قبل ۱۸ درصد افزایش یافته است. پوتین از او می‌پرسد: «در مورد بازپرداخت مالیات بر ارزش افزوده اوضاع چگونه پیش می‌رود»؟ گویی پوتین مجبور است نشان دهد که در هر موضوعی بر وضعیت اعمال کنترل می‌کند.
در مراسمی تشریفاتی پوتین همانند یک امپراتور لذت می‌برد و اولین روز سه شنبه ورود دو کشتی یخ‌شکن هسته‌ای تازه به نام‌های اورال و یاکوتیا به ناوگان دریایی را جشن می‌گیرد. این مراسم در سن پترزبورگ برگزار می‌شود، اما پوتین از طریق ویدئو کنفرانس در آن شرکت می‌کند. پوتین این دو کشتی را به عنوان «بخشی از کار سیستماتیک و در مقیاس بزرگ برای تقویت موقعیت روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ قطب شمال» توصیف می‌کند.
او «از ته قلب» از کشتی‌سازان تشکر می‌کند. پوتین بعداً در مراسم رونمایی از مجسمه جدید برنزی در مسکو به افتخار «فیدل کاسترو» رهبر اسبق انقلاب کوبا و متحد کاریزماتیک روسیه در دوران شکوه اتحاد جماهیر شوروی شرکت کرد. پوتین در آن مراسم از کاسترو به عنوان «دوست واقعی کشورمان» یاد می‌کند که «قدرت، انرژی و راست قامت بودن او مانند آهنربا جذب کننده بوده است».
پس از آن، پوتین با «میگل دیاز کانل» رئیس جمهور کوبا دیدار نمود. پوتین در توصیف دیدار سال‌ها پیش خود با کاسترو به رئیس جمهور کوبا گفت: «از غوطه‌ور شدن او در جزئیات بسیار شگفت زده شدم. او می‌دانست و می‌توانست هر چیزی را که در جهان رخ می‌دهد تجزیه و تحلیل کند». احتمالاً پوتین در آن زمان در مورد این که خود را چگونه می‌بیند، صحبت کرده است.
پوتین روز رسمی خود را با تماس تلفنی با «الهام علی اف» رئیس جمهور آذربایجان از جمهوری‌های شوروی سابق که مانند بسیاری دیگر از رهبران از هژمونی روسیه در منطقه انتقاد می‌کند، به پایان می‌رساند.
چهارشنبه ۲۳ آبان: کود و سفر نه چندان برادرانه به ارمنستانروز پوتین با دیدار با «دیمیتری مازپین» رئیس کمیسیون تولید و بازاریابی کود‌های معدنی آغاز می‌شود. مازپین آمار مبهمی در مورد تولید کود به «رئیس» ارائه می‌دهد. صنعت کودسازی مانند بسیاری دیگر از صنایع روسیه تحت تاثیر جنگ اوکراین قرار گرفته است. پوتین به مازپین می‌گوید: «کشورهای فقیر آفریقا که به کود نیاز دارند و به دلیل تحریم‌های غرب از کمبود مواد غذایی رنج می‌برند». (به گفته مقام‌های امریکایی این ادعای او نادرست است، اما پوتین اصرار دارد که بگوید غرب مقصر موانع ایجاد شده برای سایر کشور‌ها است). پوتین می‌گوید صادرات بیشتر «از نقطه نظر انسان دوستانه و از دیدگاه تجاری درست است».
سپس پوتین به ایروان پایتخت ارمنستان می‌رود جایی که قدرت روسیه در آنجا در حال فروپاشی است. او برای شرکت در نشست سران سازمان پیمان امنیت جمعی متشکل از جمهوری‌های شوروی سابق سفر می‌کند. روسیه آن سازمان را نسخه‌ای مشابه ناتو قلمداد می‌کند، اما واقعیت آن است که آن سازمان به گروهی به شدت متفرق و ناکارآمد تبدیل شده که اعضای آن با مسکو و با یکدیگر درگیر هستند.
پوتین می‌گوید سخنرانی او یادآور «خاطره تاریخ مشترک کشورهای ما است که مردم‌مان با هم در جنگ بزرگ میهنی پیروز شدند» و او خود را «خادم مطیع شما» توصیف کرد. با این وجود، پس زمینه نشست، شکست آن گروه در جلوگیری از جنگ ۲۰۲۰ بین دو کشور عضو آن سازمان یعنی جمهوری آذربایجان و ارمنستان و شکست روسیه در اجرای برنامه حفظ صلح از آن زمان به این سو بوده است.
هنگامی که پوتین در همان روز با «نیکول پاشینیان» نخست وزیر ارمنستان دیدار می‌کند از افزایش ۶۷ درصدی تجارت بین دو کشور در ۹ ماهه اول سال ۲۰۲۲ سخن می‌گوید.
رویداد بزرگ پوتین در روز پنجشنبه شرکت در یک بحث مفصل و طولانی در مورد «فناوری‌های هوش مصنوعی برای رشد اقتصادی» است. پوتین در مورد هوش مصنوعی با شدت و پرحرفی صحبت می‌کند. پرینت من از سخنان او ۴۲ صفحه است. پوتین سوالات جالبی را می‌پرسد: «مبنای شناختی شهود چیست؟ چگونه داده‌ها می‌توانند حاکمیت را بهبود بخشند؟ هوش مصنوعی چه معنایی برای اشتغال خواهد داشت؟ چگونه می‌توان داده‌ها را ناشناس کرد»؟
در حقیقت، روسیه در تحقیقات هوش مصنوعی به شدت از ایالات متحده، کشورهای اروپایی و چین عقب افتاده است. با این وجود، پوتین آینده روشن‌تری را تصور می‌کند و به جمع پژوهشگران می‌گوید: «موفقیت کل کشور به موفقیت شما بستگی دارد.» این یکی از آن لحظاتی است که جاه طلبی روسیه و واقعیت روسیه به سادگی با یکدیگر انطباق ندارند.
با این وجود، پوتین ادامه می‌دهد. هنگامی که یکی از پژوهشگران هوش مصنوعی متعهد می‌شود که «ما قطعا همه کار‌ها را انجام خواهیم داد» پوتین وسط حرف او پریده و می‌گوید: «این بلافاصله من را نگران می‌کند: «ما همه چیز را انجام خواهیم داد». پژوهشگر تنبیه شده به زبانی که دوران استالین را به یاد می‌آورد پاسخ می‌دهد: «ما همه چیز را بیش از حد و با تمام توان انجام خواهیم داد. بله».
پوتین سپس در همان روز با «سمیون پگوف» وبلاگ‌نویس روس ترویج کننده پروپاگاندای حکومتی روسیه دیدار می‌کند که در اوکراین روی مین رفته و مجروح شده بود. پوتین به او «نشان شجاعت» را اعطا می‌کند. رهبر روسیه به روز خود با شرکت در یک کنفرانس ویدئویی با حضور اعضای شورای هماهنگی نیروهای مسلح روسیه پایان داد. وب سایت پوتین هیچ اشاره‌ای به این ندارد که حوادث اخیر برای روسیه فاجعه بار بوده است: نیروهای روسی از مناطقی که در خارکف و خرسون اوکراین تصرف کرده بودند عقب نشینی کرده اند.
اصرار حکومت روسیه آن است که چهره‌ای از پوتین را نشان دهد که نمادی از آن باشد که همه چیز در روسیه خوب پیش می‌رود. پوتین برای کسانی که خواستار تغییر در «عملیات نظامی ویژه» هستند استدلال می‌کند: «نیازی به ارائه هیچ گونه اقدام فوق العاده‌ای نیست هیچ کاری لازم نیست انجام شود».
پوتین دور روز پیش از روز مادر در روسیه با گروهی از زنان ملاقات می‌کند که گفته می‌شود مادران روسی هستند و پسران‌شان در اوکراین در حال جنگ و کشته شدن می‌باشند. پوتین به آنان می‌گوید: «ما در این درد شریک هستیم. ما درک می‌کنیم که هیچ چیزی نمی‌تواند جایگزین از دست دادن یک پسر یک فرزند شود».
آن چه در مورد این گردهمایی با دقت انتخاب شده نوع چینش مادران دور میز است. تعداد زیادی از آنان از اقلیت‌های قومی روسیه و مناطق دوردست هستند. در اینجا پوتین سیاست خود را نشان می‌دهد چرا که این مناطق، نه مسکو یا نه سن پترزبورگ، جهان وطنی هستند که سهم بی‌سابقه‌ای از سربازان را برای کارزار پرهزینه و ناموفق نظامی روسیه در اوکراین تامین می‌کنند.
پوتین به مادری از داغستان می‌گوید: «روسیه در کل تمدنی منحصر به فرد است که در آن مردم از ملیت‌ها، گروه‌های قومی و مذاهب مختلف هزاران سال در کنار یکدیگر زندگی کرده‌اند». او به یک مادر قزاق از کراسنودار دلداری می‌دهد. مادری از تووا، نزدیک مرز مغولستان حضور دارد و مادری دیگر از ساخا در شرق سیبری است.
او به مادران می‌گوید: «اوکراینی‌ها بازی دیگران را انجام می‌دهند، اما ما باید برای منافع، مردم و کشورمان بجنگیم». سپس او اظهار نظری خارق العاده و دلخراش را مطرح کرده و می‌گوید: «رویدادهای امروز راهی برای نوعی پاکسازی درونی و احیا است».
پوتین در مرحله بعدی با کابینه جنگی خود اعضای شورای امنیت روسیه دیدار می‌کند. آن چه در آنجا گفته شده در وب سایت پوتین ذکر نشده است. پس از آن، او «رمضان قدیروف» رهبر چچن را به دیدار پذیرفت منطقه‌ای که در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی از طریق عملیات زمین سوخته پوتین مورد خشونت قرار گرفت و اکنون جنگجویان لازم برای جنگ روسیه در اوکراین را تامین می‌کند. باز هم هیچ جزئیاتی از گفتگوی آنان وجود ندارد.
رهبر روسیه روز خود را بعد از ساعت ۱۱ شب با سخنرانی در یک شرکت دولتی به نام «روستک» که علیرغم تحریم‌های غرب در تلاش برای حفظ تولید تسلیحات با فناوری پیشرفته است به پایان می‌برد.
پوتین می‌گوید: «در سرتاسر کشور کارخانه‌های روستک با حداکثر ظرفیت، در چندین شیفت کار می‌کنند. در واقع، مردم سخت کار می‌کنند و به اجدادمان نگاه می‌کنند به سنت‌های بزرگ نسل‌های بسیاری از اسلحه سازان ما که با عمل ثابت کردند که تسلیحات روسی سلاح‌های پیروزی هستند».
پوتین در هیچ مقطعی از آن هفته به هیچ وجه اعتراف نمی‌کند که ارتش او در حال انجام یک کارزار است که غیر نظامیان اوکراینی را به وحشت انداخته و کشور اوکراین را به جای نیروهای مسلح آن کشور هدف خود قرار داده است. در عوض، آن هفته‌ای بود که پوتین موشک‌ها و پهپاد‌های زیادی را به سوی زیر ساخت‌های اوکراین شلیک و روانه ساخت و تلاش نمود تا اوکراین را وادار به تسلیم سازد. بسیاری از کشورهای جهان از کارزار نظامی روسیه خشمگین هستند، اما پوتین غافل از این موضوع به نظر می‌رسد.
در آن هفته پوتین در عوض تقریبا در هر رویارویی تلاش کرده تا جنگی را توجیه کند که بسیاری از روس‌ها آن را درک نمی‌کنند. او یک رهبر مرموز در همه جا و هیچ کجا است. او از روسیه به عنوان قربانی یاد می‌کند. در ظاهر به نظر می‌رسد هیچ تزلزلی در اعتماد به نفس او ایجاد نشده است. با این وجود، اگر او واقعا از شکننده بودن پایه‌های زیر تاج و تخت‌اش نمی‌ترسید تا این اندازه تلاش نمی‌کرد که در افکار عمومی قدرتمند به نظر برسد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: ولادمیر پوتین رئیس جمهور هوش مصنوعی کشور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۷۴۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرنگونی پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!
به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.
این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.
مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.
قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.
اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.
در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.
مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.
مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.
نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.
شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.
*ترجمه: مهسا مژدهی
۳۱۱۳۱۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان